Εκδρομες

2019 ΓΡΕΒΕΝΑ-ΒΑΛΙΑ ΚΑΛΝΤΑ

Την 11.10.2019 πραγματοποιήθηκε η 4ήμερη εκδρομή στα ΓΡΕΒΕΝΑ – ΒΑΛΙΑ ΚΑΛΝΤΑ

Ο καιρός θαυμάσιος μας έκανε να νιώθουμε τέλεια.

1η ημέρα Μετάβαση στα Γρεβενά με ενδιάμεσο σταθμό στα Τρίκαλα όπου και γευματίσαμε.

 

Το απόγευμα φτάσαμε στα Γρεβενά στο ξενοδοχείο ΜΗΛΙΩΝΗΣ,  μέσα σε δασική περιοχή, 2 χιλιόμετρα έξω από τα Γρεβενά 

 

Στο ξενοδοχείο υπήρχαν σκυλάκια και γατάκια αγαπημένα που κοιμόντουσαν αγκαλιά.

Στην αυλή του ξενοδοχείου για καφεδάκι.

 

Στο σαλόνι του ξενοδοχείου

 

Τα Γρεβενά βρίσκονται στο νοτιοδυτικό τμήμα της Δυτικής Μακεδονίας, στο δυτικό λεκανοπέδιο του ποταμού Αλιάκμονα, βόρεια του μεγαλύτερου παραπόταμού του Βενέτικο. σε υψόμετρο 530 μέτρα[2]. Έχει πληθυσμό 13.137 κατοίκων, σύμφωνα με την απογραφή του 2011[4]. Η οικονομία της πόλης βασίζεται στις υπηρεσίες και το εμπόριο. Η πόλη εμφανίζεται από την εποχή του Βυζαντίου. Διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις γίνονται το καλοκαίρι, ενώ λαμβάνουν χώρα και διάφορα τοπικά έθιμα όπως τα “Ανακατωσάρια” και η “Γκαμήλα” την Κυριακή της Αποκριάς[5]. Το Νοέμβριο του 2007 ανακηρύχθηκε επίσημα [6] “Πόλη των Μανιταριών”.

2η ημέρα Επίσκεψη σε διάφορα αξιοθέατα της περιοχής

ΓΕΦΥΡΙ ΑΖΙΖ ΑΓΑ 

Το Γεφύρι του Αζίζ Αγά είναι το μεγαλύτερο της δυτικής Μακεδονίας.
Βρίσκεται στον ποταμό Βενέτικο και έχει μήκος 75, πλάτος 3 και ύψος 15 μέτρα. Αποτελείται από τρεις καμάρες, με μέγιστη την κεντρική που απολήγει σε ελλειψοειδές τόξο. Υπήρχε λίθινο στηθαίο κατά μήκος της γέφυρας. Πάνω από τα βάθρα της βόρειας και της νότιας πλευράς υπάρχουν ανακουφιστικά ανοίγματα, που λειτουργούν ως υπερχειλιστές. Κατασκευάστηκε τον 19ο αιώνα

Βρίσκεται κάτω από το χωριό Τρίκωμο των Γρεβενών, γεφυρώνοντας τον Βενέτικο σε μια δύσκολη για τέτοιο έργο θέση. Εξυπηρέτησε για χρόνια το ντερβένι Ιωαννίνων – Γρεβενών (Γιαννόστρατα ή καραβανόστρατα).

 

 

 

ΟΛΗ Η ΥΠΕΡΟΧΗ ΟΜΑΔΑ

                       

 

 

 

Ο Βενέτικος (και Βελονιάς) είναι ποταμός της Μακεδονίας του νομού Γρεβενών. Είναι ένας από τους μεγαλύτερους παραπόταμους του Αλιάκμονα. Πηγάζει από τους ορεινούς όγκους του Σμόλικα, της Βασιλίτσας, του Όρλιακα και της Βάλια Κάλντα και ρέει ανατολικά. Λίγο νοτιότερα των Γρεβενών ρέει μέσα από κατακόρυφους κροκαλοπαγείς βράχους και σχηματίζει τις περίφημες Πύλες του Βενέτικου. Στην συνέχεια ρέει ανατολικότερα και συμβάλλει στον Αλιάκμονα κοντά στο χωριό Αγάπη. Στο μεγαλύτερο διάστημα του χρόνου τα νερά του έχουν έντονο γαλαζοπράσινο χρώμα, εκτός από τις περιόδους έντονων βροχοπτώσεων οπότε τα νερά του γεμίζουν λάσπη από τους παρακείμενους χείμαρρους. Ο ποταμός προσφέρεται για δραστηριότητες όπως ράφτινγκ και καγιάκ.

 

 

 

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΔΗΜΑΡΑΣ ΕΧΕΙ ΤΗΝ ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΘΕΑ!

 

 

ΑΦΟΥ ΦΥΓΑΜΕ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗΝ ΥΠΕΡΟΧΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΣΥΝΑΝΤΑΜΕ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ, ΚΑΤΣΙΚΑΚΙΑ ΠΟΥ ΧΟΡΟΠΗΔΑΝΕ ΑΝΕΜΕΛΑ ΚΑΙ ΤΑ ΤΣΟΠΑΝΟΣΚΥΛΑ ΤΑ ΠΡΟΣΕΧΟΥΝ.

ΕΠΙΣΚΕΦΤΗΚΑΜΕ ΤΟ ΓΕΩΠΑΡΚΟ ΓΡΕΒΕΝΩΝ

 

 

ΣΥΝΑΝΤΑΜΕ ΠΑΛΙ ΠΡΟΒΑΤΑΚΙΑ

Δοτσικό Γρεβενών

Το Δοτσικό και το πέτρινο γεφύρι

Υψόμετρο 1.060 m

Το Δοτσικό είναι ορεινός οικισμός (υψόμ. 1.060μ., 189 κάτ.-2001 του νομού Γρεβενών. Βρίσκεται στο βορειοδυτικό άκρο του νομού Γρεβενών προς τα όρια με τον νομό Κοζάνης, στις ανατολικές κλιτείς της Σκούρτζας, κορυφής της βόρειας Πίνδου, 32 χλμ. ΒΑ της πόλης των Γρεβενών 
Χαρακτηριστικό αξιοθέατο του Δοτσικού είναι το τοξωτό πέτρινο γεφύρι που βρίσκεται στο κέντρο του χωριού. Επίσης τα περισσότερα γυρίσματα της κινηματογραφικής ταινίας του Θεόδωρου Αγγελόπουλου: «Ο Μεγαλέξανδρος» έγιναν στο Δοτσικό.

 

Δίπλα από το καφενεδάκι του μπάρμπα Δημήτρη Τσότσα, βρίσκεται το μονότοξο πέτρινο γεφύρι, σήμα κατατεθέν του χωριού, διατηρητέο μνημείο από το ‘91, που γεφυρώνει τον χείμαρρο Δοτσικιώτη. Ο χείμαρρος είναι ακόμα στην αρχή του, και δεν έχει πολύ νερό, όμως, λίγο πιο κάτω, που ονομάζεται Βελονιάς, τα νερά που έχει μαζέψει πληθαίνουν και με βουητό καταλήγουν σε λίγα χιλιόμετρα να γίνονται βασικός τροφοδότης, παραπόταμος του Βενέτικου. 

Η κοιλάδα της Βάλια Κίρνα ευρίσκεται καλά κρυμμένη στην ΒΑ. πλευρά του Σμόλικα, της βόρειας Πίνδου, κοντά στην Σαμαρίνα Γρεβενών.

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο μέρος, μία μεγάλη λεκάνη, η οποία συγκεντρώνει τα βρόχινα νερά καθώς και τα χιόνια που λιώνουν. Στα 1.400 μ. υψόμετρο έχουμε ένωση δύο ρεμάτων:

– Το ρέμα του ανατολικού κλάδου ονομάζεται Κηπουρίστρας.

– Ο δυτικός κλάδος σχηματίζεται κάτω από τις Μόσιες.

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΝΑΓΙΑ

Επόμενος σταθμός η Μεγάλη Παναγία, μια ιδιαίτερα μεγάλων διαστάσεων τρίκλιτη μονώροφη βασιλική, αφιερωμένη στην Κοίμηση της Θεοτόκου.

Ο ναός, που οικοδομήθηκε κατά τη δεύτερη δεκαετία του 19ου αιώνα και τοιχογραφήθηκε λίγα χρόνια αργότερα, φέρει χαγιάτι (υπόστεγο) με χτιστούς κίονες και τοξοστοιχία στη νότια πλευρά του, καθώς και παρεκκλήσι αφιερωμένο στους Αποστόλους Πέτρο και Παύλο.
Το εσωτερικό της Μεγάλης Παναγίας κοσμούν τοιχογραφίες που έχουν φιλοτεχνήσει σαμαριναίοι αγιογράφοι, καθώς και αξιόλογο ξυλόγλυπτο τέμπλο.
Ο πύργος του κωδωνοστασίου στη νοτιοδυτική γωνία αποτελεί μεταγενέστερη προσθήκη, ενώ αξιοπρόσεκτο είναι το δέντρο που έχει φυτρώσει στο τεταρτοσφαίριο της κόγχης του ιερο

ΣΑΜΑΡΙΝΑ

Το μεσημέρι γευματίσαμε στη ΣΑΜΑΡΙΝΑ

Ονομαστό, τραγουδισμένο Βλαχοχώρι, σκαρφαλωμένο σε πλαγιά του Σμόλικα, σε εντυπωσιακό υψόμετρο (περίπου 1.550), η Σαμαρίνα Γρεβενών φημίζεται για τις απαράμιλλες φυσικές ομορφιές της, τα πυκνά δάση, τα άφθονα κρύα νερά και το υγιεινό κλίμα της.
Η ιστορική αφετηρία της Σαμαρίνας ανάγεται στις αρχές του 16ου αιώνα, όταν συνενώθηκαν μικρότεροι οικισμοί της περιοχής. Από την εποχή της ίδρυσής της έως τα τέλη του 18ου αιώνα η Σαμαρίνα αναπτύχθηκε ταχέως και γνώρισε οικονομική άνθηση χάρη στις δραστηριότητες στις οποίες επιδίδονταν οι κάτοικοί της (κτηνοτροφία, βιοτεχνία μάλλινων ειδών, εμπόριο, αγιογραφία, εγκαταστάσεις υδροκίνησης). Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1770 η Σαμαρίνα είχε, σύμφωνα με αναφορές, περί τις 15.000 κατοίκους.

 

Η ΣΑΜΑΡΙΝΑ ΑΠΟ ΜΑΚΡΥΑ

ΒΑΣΙΛΙΤΣΑ

Μετά την Σαμαρίνα επισκεφτήκαμε την ΒΑΣΙΛΙΤΣΑ

Η Βασιλίτσα είναι βουνό της Μακεδονίας και της Ηπείρου, στα όρια των νομών Ιωαννίνων και Γρεβενών. Η κορυφή της έχει υψόμετρο 2.249 μέτρα και βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα της οροσειράς της Βόρειας Πίνδου ανάμεσα στα χωριά Δίστρατο, Σμίξη και Αβδέλλα. Διαθέτει και χιονοδρομικό κέντρο με 18 πίστες και 7 αναβατήρες. 
Το όρος Βασιλίτσα είναι σημαντικός βιότοπος για την αρκούδα, τη βίδρα και το αγριόγιδο και έχει συνολική έκταση 13.562,9 στρέμματα.

Η ώρα που την επισκεφτήκαμε ήταν λίγο πριν τη δύση του ηλίου και είχε αρχίσει να πέφτει ομίχλη. Φανταστικό τοπίο.

 

Επιστροφή στο ξενοδοχείο με άριστες εντυπώσεις. Ο ξεναγός μας  περιέγραψε πολύ αναλυτικά λεπτομέρειες για την περιοχή αυτή της Πίνδου, το φυσικό περιβάλλον, τα ζώα που ζουν στο δάσος, για την γεωργία και κτηνοτροφία και την οικονομική κατάσταση των κατοίκων που ζουν στα Γρεβενά και γύρω χωρία. 

2η ΗΜΕΡΑ ΒΑΛΙΑ ΚΑΛΝΤΑ, ΦΑΡΑΓΓΙ ΠΟΡΤΙΤΣΑΣ, ΣΠΗΛΑΙΟ

Την Κυριακή το πρωί ξεκινήσαμε για Βάλια Κάλντα. Η διαδρομή έγινε με τζιπ 4χ4 με έμπειρους οδηγούς. Ηταν μία πρωτόγνωρη εμπειρία. Πρώτα ανάβαση στα 2.000 μέτρα και μετά κάθοδος προς την Βάλια Κάλντα. Η κάθοδος ήταν αρκετά δύσκολη, τα μονοπάτια δίσβατα με πολλές λακούβες και πέτρες. Ολοι τα καταφέραμε όμως  μια χαρά και η επιβράβευση ήταν καταπληκτική. Ειδαμε αλπικά τοπία, βράχια, πανύψηλα δέντρα, ρυάκια, με την βοήθεια των ξεναγών γνωρίσαμε τα διάφορα είδη πεύκης, μανιταριών, ελάτων, μας δίδαξαν τον προσανατολισμό μέσα στο δάσος ακούσαμε το αρκουδόρεμα να τρέχει και να δίνει ζωή σε ζώα και φυτά, θαυμάσαμε τις οξιές που έβαφαν χρυσοκόκκινο το δάσος, μαντέψαμε τα ζώα που μας παραμόνευαν, κρυμμένα και ίσως τρομαγμένα από τον θόρυβο που έκαναν τα τζίπ. 

 

ΒΑΛΙΑ ΚΑΛΝΤΑ

Ο Εθνικός Δρυμός Πίνδου “Βάλια Κάλντα” είναι ένας από τους σπουδαιότερους και πιο παρθένους Δρυμούς της Ελλάδας. Ιδρύθηκε με το Β.Δ. 487/1966 με σκοπό την προστασία της πλούσιας χλωρίδας και πανίδας. Έχει έκταση περίπου 69.000 στρέμματα που χωρίζονται στον πυρήνα και την περιφερειακή ζώνη του δρυμού. Βρίσκεται στην οροσειρά της Πίνδου στα όρια των νομών Γρεβενών και Ιωαννίνων.
Περιλαμβάνει την κοιλάδα της Βάλια Κάλντα, η οποία βρίσκεται σε υψόμετρο 1400 περίπου μέτρα και περιτριγυρίζεται από τα βουνά Λύγκος και Μαυροβούνι (Φλέγκα 2.159 μέτρα) μέχρι και τις κορυφές του βουνού Αυγό (Υψ. 2177 μέτρα). Την κοιλάδα διασχίζουν αρκετά ρέματα με σημαντικότερο το Αρκουδόρεμα, το οποίο αποτελεί παραπόταμο του Αώου.
Το όνομα “Βάλια Κάλντα” σημαίνει στα βλάχικα ζεστή κοιλάδα. Προφανώς ο δρυμός πήρε το όνομά του κατ’ ευφημισμό, λόγω του ότι αποτελεί μία από τις πιο κρύες και υγρές περιοχές της Ελλάδας. Το κλίμα είναι ορεινό-μεσογειακό, από τα πλουσιότερα στην Ελλάδα σε κατακρημνίσματα(1.500mm/έτος) και χιονοπτώσεις. Τα καλοκαίρια είναι δροσερά με αρκετές τοπικές βροχές. Η νέφωση είναι υψηλή και οι παγετοί συνηθισμένοι από τον Οκτώβριο μέχρι τον Μάϊο, ενώ το χιόνι καλύπτει τον Δρυμό 7 με 8 μήνες το χρόνο.
Η γεωλογική συγκρότηση του Δρυμού αποτελείται από πετρώματα της ομάδας του φλύσχη με αρκετό οφείτη, γάβρο, ασβεστόλιθο και δολομίτη με κυρίαρχη εμφάνιση του σερπεντίνη. Τα εδάφη του δρυμού σχηματίστηκαν από την αποσάθρωση του περιδοτίτη και του σερπεντίνη. Είναι αργιλώδους, αργιλοπηλώδους υφής, όξινης χημικής αντίδρασης και πλούσια σε μαγνήσιο και σίδηρο ενώ πολλές φορές περιέχουν τοξικές συγκεντρώσεις χρωμίου, νικελίου, μαγγανίου και αλουμινίου.
Ο Εθνικός Δρυμός Πίνδου αποτελεί έναν από τους τελευταίους βιότοπους της καφετιάς αρκούδας και τόπος που βρίσκουν χειμερινό καταφύγιο διάφορα είδη της ελληνικής πανίδας. όπως αγριόγιδα, ζαρκάδια, αγριογούρουνα, γύπες, δρυοκολάπτες, χρυσαετοί, μαυροπελαργοί, αρπακτικά νυχτόβια πουλιά και άλλα πτηνά, ερπετά, αμφίβια και θηλαστικά. Συνολικά έχουν καταμετρηθεί 72 είδη πουλιών, 6 είδη αμφιβίων και 7 είδη ερπετών, τα οποία είναι αρκετά σπάνια και προστατεύονται σε όλο τον κόσμο.
Εκτός από την πλούσια πανίδα του δρυμού, ιδιαίτερα χαρακτηριστική είναι και η χλωρίδα του. Τεράστια και πυκνά δάση μαύρης και λευκόδερμης πεύκης και οξιάς καλύπτουν μεγάλο μέρος του δρυμού. Επίσης, υπάρχουν διάσπαρτα δέντρα άλλων ειδών όπως ελάτη, δρυς, σφένδαμος και άλλα φυλλοβόλα πλατύφυλλα δέντρα. Παραποτάμια, η βλάστηση περιλαμβάνει πλατάνια, διάφορα είδη ιτιάς, σκλήθρου, αριάς κτλ. Στην υποβλάστηση κυριαρχεί το πυξάρι, πολλά είδη βάτου, αναρριχητικά φυτά καθώς και φυλλοβόλοι θάμνοι. Επίσης φύονται πολλά προστατευόμενα ενδημικά και σπάνια είδη χλωρίδας. Τέλος, αξιοσημείωτο είναι η εμφάνιση δύο μικρών συστάδων δασικής πεύκης (κόκκινη πεύκη) με 32 δέντρα και με 30 δέντρα αντίστοιχα στην κοιλάδα και κοντά στο ρέμα Σαλιατούρα.
Εξαιρετικά πλούσια είναι και η μυκοχλωρίδα του δρυμού.Τα μανιτάρια είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες και εντυπωσιακές μορφές ζωής που φιλοξενούνται στο δρυμό.
Γενικά το τοπίο στη Βάλια Κάλντα είναι εντυπωσιακό. Τα πυκνά δάση εναλλάσσονται από γυμνές υπαλπικές και βραχώδεις εκτάσεις και τεράστιους γκρεμούς, ενώ η έντονη παρουσία του υγρού στοιχείου σε συνδυασμό με την εξαιρετικά πλούσια πανίδα και την εντυπωσιακή μορφή πολλών μανιταριών καθιστά τον Εθνικό Δρυμό Πίνδου ξεχωριστό προορισμό ετησίως για εκατοντάδες φυσιολάτρες περιηγητές.

 

 

 

 

 

ΜΑΥΡΗ ΠΕΥΚΗ ΜΕ ΤΟΝ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ ΚΟΡΜΟ

Ο ξεναγός μας δείχνει έναν δηλητηριώδη βάτραχο.

Μανιτάρια

     

Οι ξεναγοί μας ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΔΙΑΝΕΛΟΣ (δασοπονία και διαχείριση φυσικού περιβάλλοντος),

ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΤΖΙΑΤΖΙΑΜΠΙΡΗΣ  που μας ξενάγισε και τις 2 ημέρες και ο οδηγός/συνοδός μας

στο τζιπ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΠΟΥΝΤΟΥΛΑΣ της εταιρίας OVERLAND ADVENTURE,  Εξαιρετικοί!

 

 

 

ΑΡΚΟΥΔΟΡΕΜΑ

Το Αρκουδόρεμα είναι ένα ορμητικό ρέμα στην καρδιά του Εθνικού Δρυμού της Βάλια Κάλντα, σε μία από τις πιο άγριες και παρθένες περιοχές της Ελλάδας. Το ρέμα βρίσκεται σε υψόμετρο 1.200 μέτρων στις ρίζες των πτυχώσεων που δημιουργούν το όρος Αυγό (2.177 μ.) από τα βόρεια και το Μαυροβούνι (2.157 μ.) από τα νότια. Η ονομασία του ρέματος προέρχεται από την μετάφραση του ντόπιου βλάχικου τοπωνυμίου «Βάλεα ντι λα Ούρσα» που σημαίνει «Κοιλάδα της Αρκούδας». Το Αρκουδόρεμα δημιουργείται από πολλά μικρότερα ορεινά ρέματα και πηγές με κυριότερα την Σαλατούρα, το Ζεστό, της Φλέγγας και τα Μνήματα. Το ρέμα κινείται μαιανδρικά σε ένα μήκος 10 χιλιομέτρων, με κατεύθυνση από τα ανατολικά προς τα δυτικά μέχρι που εκβάλλει στον ποταμό Αώο στη θέση Σμιξώματα, στο Δάσος Μούργου.

 

ΒΡΥΑ ΑΝΑΠΤΥΣΣΟΝΤΑΙ ΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΚΟΡΜΟΥΣ

 

ΤΟ ΠΙΚ ΝΙΚ

Στο τέλος της πεζοπορίας απολαύσαμε στο ξέφωτο ψητό κοτόπουλο, ντομάτες, ελιές, φέτα, ψωμί και στο τέλος γλυκό. Τέλεια οργάνωση με σεβασμό στο περιβάλλον.

 

 

 

 

Η επιστροφή – ανάβαση με τα τζιπ ήταν πιο εύκολη από ότι η κατάβαση. Η διαδρομή ήταν γεμάτη ρυάκια που έπρεπε να διασχίσουμε, πράγμα το οποίο κατάφερναν με δεξιότητα οι έμπειροι οδηγοί. 

Επόμενος σταθμός μετά από 1 ώρα το Φαράγγι της Πορτίτσας. 

Ένα μικρό σε μήκος, αλλά εντυπωσιακό, φαράγγι στους πρόποδες του Όρλιακα που είναι διάσημο για το εντυπωσιακό πέτρινο γεφύρι στην είσοδο του και που αποτελεί πόλο έλξης για πολλά είδη της ορνιθοπανίδας. Το φαράγγι της Πορτίτσας βρίσκεται στα δυτικά του νομού Γρεβενών, ανάμεσα στα μικρά βουνά του Σπηλαίου και της Λυκότρυπας, στους ανατολικούς πρόποδες του Όρλιακα. Στο σημείο αυτό κυλάει ο ποταμός Βενέτικος δημιουργώντας την μικρή κοιλάδα Κανάβη. Η κοιλάδα καταλήγει σε ένα βαθύ φαράγγι, που ονομάζεται Πορτίτσα, ενώ η έξοδος του ονομάζεται Καρούτες. Το φαράγγι κινείται από τα δυτικά προς τα ανατολικά και έχει συνολικό μήκος περίπου πεντακόσια μέτρα, ενώ περιβάλλεται από πανύψηλους βράχους ύψους 200 μέτρων. Στην δυτική είσοδο του φαραγγιού στέκεται το πέτρινο γεφύρι της Πορτίτσας, ένα από τα δημοφιλέστερα και ομορφότερα γεφύρια της Ελλάδας. Το γεφύρι κατασκευάστηκε το 1743, το συνολικό του μήκος είναι 34 μ., το πλάτος του 2,70 μ. και το ύψος του φτάνει τα 7,80 μ. Πρόκειται για ένα δίτοξο γεφύρι, με το άνοιγμα του μεγάλου τόξου να φτάνει στα 13,80 μ. και του μικρού τα 5 μ., το οποίο ορίζει τα ήρεμα νερά του Βενέτικου πριν αυτά ακολουθήσουν ορμητική πορεία μέσα στο φαράγγι. Καλύτερη εποχή να επισκεφθεί κανείς το φαράγγι είναι το τέλος του καλοκαιριού, καθώς τότε μπορεί κανείς να το διασχίσει ευκολότερα. Η γύρω περιοχή είναι ένας πανέμορφος τόπος για εξερεύνηση, τόσο από άποψη χλωρίδας, όσο και από άποψη ορνιθοπανίδας, καθώς στα κάθετα βράχια του φαραγγιού βρίσκουν καταφύγιο πολλά σπάνια είδη.

 

 

 

 

Η μέρα τέλειωσε με μία επίσκεψη στο χωριό ΣΠΗΛΑΙΟ ΓΡΕΒΕΝΩΝ

Το Σπήλαιο Γρεβενών είναι χωριό του νομού Γρεβενών. Ανήκει στον δήμο Θ. Ζιάκα και έχει μόνιμο πληθυσμό γύρω στα 300-500 ατόμα.
Από τα αξιοθέατα του, το πολύ παλιό και καλά διατηρημένο Μοναστήρι, η εκκλησία του Αγίου Αθανασίου, χτισμένη αρχές του 1800, το δημοτικό σχολείο, που είναι κτίριο του 1930, το φαράγγι του Σπηλαίου με το γεφύρι της Πορτίτσας, το Γεφύρι του Κατσουγιάννη και της Λιάτισσας. Οι κάτοικοι του Σπηλαίου συμμετείχαν στην Ελληνική Επανάσταση του 1821, με γνωστότερο αγωνιστή τον Γεώργιο Σπηλαιώτη, που πήρε μέρος σε πολλές μάχες στη νότιο Ελλάδα και υπηρέτησε ως ταγματάρχης στον πρώτο τακτικό στρατό επί Ιωάννη Καποδίστρια.Από το Σπήλαιο ήταν ο Μακεδονομάχος Οπλαρχηγός Αδαμάντιος Μάνος (καπετάν Κόκκινος).
Οι μόνιμοι κάτοικοι του Σπηλαίου ασχολούνται κυρίως με την κτηνοτροφία και την καλλιέργεια της γης. Από τα πιο φημισμένα προϊόντα είναι τα φασόλια, η κατσικίσια φέτα και το τσίπουρο.
Επίσης φημισμένο είναι το πανηγύρι του Σπηλαίου το Δεκαπενταύγουστο προς τιμήν του μοναστηριού της Παναγίας. Το πανηγύρι κρατάει τρεις ημέρες, από τις 14 μέχρι και τις 16 Αυγούστου. Η μάζωξη γίνεται στην κεντρική πλατεία του χωριού, όπου παίζουν τοπικά συγκροτήματα και ο κόσμος χορεύει παραδοσιακούς χορούς.
Στο Σπήλαιο Γρεβενών συρρέουν μέλη πολλών ορειβατικών συλλόγων καθώς και λάτρεις επικίνδυνων σπορ για να κάνουν ορειβασία, canyoning ή κανόε-καγιάκ.

Σε αυτή την ταβερνα ήπιαμε καφέ. 

ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΚΟΙΜΗΣΕΩΣ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟ ΣΠΗΛΑΙΟ

Εξαιρετικά ενδιαφέρον αξιοθέατο που επισκεφτήκαμε στο Σπήλαιο είναι η Ιερά Μονή Κοιμήσεως της Θεοτόκου.Το καθολικό της μονής είναι ο συνήθης αγιορείτικος τύπος ναού. Το τέμπλο, η δυτική θύρα και τα φράγματα των παραθύρων αποτελούν πολύ σημαντικά δείγματα της ξυλογλυπτικής του 17ου αιώνα. Τα παράθυρα που διατρυπούν τους πλάγιους τοίχους είναι μικρά, στενά και αψιδωτά και διευρύνονται ως πολεμίστρες, αντανακλώντας την ανασφάλεια και τους κινδύνους της εποχής. Στο εσωτερικό ο ναός είναι διακοσμημένος από αγιογραφίες. Το ιστορικό μοναστήρι βρίσκεται στην βορειοανατολική είσοδο του χωριού. Το καθολικό και το ανακατασκευασμένο τμήμα του ίσογειου της βόρειας πτέρυγας είναι τα μόνα που έχουν απομείνει από την άλλοτε άνθουσα μονή. Το καθολικό αφιερωμένο στην Παναγία, ιδρύθηκε το 1633 επί αρχιεπισκόπου Γαβριήλ, από την Μηλιά Μετσόβου.Η διακόσμησή της έγινε από τους ζωγράφους Νικόλαο και Ιωάννη σε δύο φάσεις. Τα ανώτερα τμήματα και οι χώροι κοσμήθηκαν στα 1649-1650, ενώ από τους χώρους έως το δυτικό τοίχο του κυρίως ναού το 1650-1651. Στα χρόνια της Τουρκοκρατίας η μονή λειτούργησε ως κρυφό σχολειό και ως νοσοκομείο για τους τραυματίες και σύμφωνα με την προφορική παράδοση το επισκέφθηκε δύο φορές ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός.Στις αρχές του 20ου αιώνα τα πλούσια κειμήλια της μεταφέρθηκαν στο μοναστήρι της Ζάβορδας με το οποίο η μονή συγχωνεύτηκε το 1935. 

 

Η ημέρα τέλειωσε με τις καλύτερες εντυπώσεις. Ζήσαμε μία εμπειρία μοναδική. 

 

4η Ημέρα Επιστροφή

Κατά την επιστροφή μας επισκεφτήκαμε το Παλαιοντολογικό Μουσείο στις Μηλιές

Ελέφαντας των Γρεβενών
Από τις αρχές της δεκαετίας του ’80, ο Δημήτρης Ζησόπουλος,  παιδάκι τότε, παίζοντας με τα χώματα κοντά στο σπίτι του παππού του, έβρισκε απολιθώματα. Τα περισσότερα αποκαλύφθηκαν από τα νερά της δεξαμενής του υδραγωγείου, πάνω, στην κορυφή του λόφου, στην περιοχή Αμπέλια στις βόρειες παρυφές της πόλης των Γρεβενών και σε υψόμετρο 585 μ.. Στο τέλος της δεκαετίας, ως φοιτητής, έφερε δείγματα στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης , στον καθηγητή Παλαιοντολογίας Ιωάννη Μελέντη, ο οποίος προσδιόρισε ότι πρόκειται για απολιθωμένα οστά ελέφαντα. Το 1990, η Ευαγγελία Τσουκαλά έκανε αυτοψία στην περιοχή φιλοξενούμενη από την οικογένεια Ζησόπουλου. Το γεγονός αυτό ήταν η αφορμή για εκτεταμένες παλαιοντολογικές έρευνες από το Α.Π.Θ.. Η πρώτη ανασκαφή έγινε το 1992, με περιορισμένα μέσα και ανθρώπους. Βρήκαν πολύ ενδιαφέροντα ευρήματα όπως είναι τμήμα του εμπρόσθιου πέλματος με τα οστά σε ανατομική συνάφεια, που δείχνει και τον τόπο θανάτου του ζώου. Ακολούθησαν δύο ουσιαστικές ανασκαφικές περίοδοι το 1994 και 1995 με αποτέλεσμα την αποκάλυψη τμήματος σκελετού ελέφαντα, ηλικίας 200.000 χρόνων και δύο δοντιών προϊστορικού βοοειδούς. Τα απολιθώματα αυτά κατ’ αρχάς στεγάστηκαν στο δημοτικό κτίριο «Λαδά». Αργότερα, το 2001 μεταφέρθηκαν και σήμερα στεγάζονται στο Δημοτικό Μουσείο Γρεβενών.
Οι ανασκαφές  στο φως το 1994 τις δύο ωμοπλάτες του ελέφαντα- πάνω από ένα μέτρο η κάθε μια – τους σπόνδυλους, τις πλευρές, μια περόνη, γενικά τα οστά του κορμού. Το 1995 αποκαλύφθηκε το κρανίο και το σαγόνι με ένα δόντι, τον τρίτο δεξιό γομφίο ελασματοειδούς τύπου, διατηρημένο σε πολύ καλή κατάσταση, Η μελέτη και σύγκριση των μορφολογικών και βιομετρικών στοιχείων δείχνουν ότι πρόκειται για ένα ενήλικο άτομο, αρσενικού γένους, πολύ μεγάλων διαστάσεων Elephas (Palaeoloxodon) antiquus FALCONER & CAUTLEY. Σύμφωνα και με την απόλυτη χρονολόγηση των δοντιών από το Εργαστήριο της Αρχαιομετρίας του Ε.Κ.Ε.Φ.Ε. «ΔΗΜΟΚΡΙΤΟΣ», ο ελέφαντας τοποθετείται χρονικά στο ισοτοπικό στάδιο οξυγόνου 6, δηλαδή 200.000 χρόνια περίπου πριν από σήμερα. Τα συμπεράσματα που εξάγουμε για το παλαιοπεριβάλλον αυτού του ελέφαντα με τους ευθείς χαυλιόδοντες είναι σημαντικά. Φαίνεται ότι έζησε σε δασώδες περιβάλλον σε μεσοπαγετώδεις περιόδους με θερμό κλίμα. Κατά συνέπεια η Ελλάδα πρέπει να λειτούργησε ως καταφύγιο για πολλά ζώα την εποχή κατά την οποία στην υπόλοιπη Ευρώπη επικρατούσε δριμύ ψύχος

 

 

 

---

 

 

ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΤΗΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΣΟΦΙΑ ΠΡΟΒΕΛΕΓΓΙΟΥ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΡΤΙΑ ΟΡΓΑΝΩΜΕΝΗ ΕΚΔΡΟΜΗ

ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΚΑΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΤΗΣ  ΣΕ  ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΣΥΜΜΕΤΕΧΟΝΤΕΣ.

Επιμέλεια Ιστοσελίδας και Facebook Μαρία Μπονίκου

ΕΓΚΥΚΛΟΠΑΙΔΙΚΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ Wikipedia της Google

Κείμενα, εξιστόρηση οδοιπορικού Μαρία Μπονίκου

Φωτογραφίες Μαρία Μπονίκου

Επιπλέον φωτογραφικό υλικό Βασίλης Καλούδης

Ευχαριστούμε όλα τα μέλη του Διοικητικού Συμβουλίου που συνέβαλαν στην επιτυχία αυτής της εκδρομής.

Ευχαριστούμε όλους όσους συμμετείχαν σε αυτή την εκδρομή, που με την θετική τους ενέργεια δημιούργησαν  όλες τις προυποθέσεις για μία όμορφη ατμόσφαιρα.

Γειά σας, μέχρι την επόμενη εξόρμηση……..