2018 ΙΩΑΝΝΙΝΑ

Τετραήμερη  εκδρομή από 9 Ιουνίου έως 12 Ιουνίου 2018

Την 1η ημέρα αφού φτάσαμε στα Ιωάννινα, φάγαμε το μεσημέρι σε μικρή ταβέρνα απέναντι από το ξενοδοχείο. Στη  συνέχεια εγκατάσταση στο ξενοδοχείο και ξεκούραση.

Το απόγευμα πήγαμε στο Μαντείο της Δωδώνης με ξεναγό.

Το βράδυ περίπατο στη παραλία της λίμνης και φαγητό ή γλυκό μέσα στη πόλη που έσφιζε απο ζωή.

Την 2η ημέρα επισκεφτήκαμε το Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων με ξεναγό.

Στη  συνέχεια με το καραβάκι φτάσαμε στο νησάκι όπου επισκεφτήκαμε το σπίτι του Αλή Πασά.

Στην επιστροφή μας επισκεφτήκαμε το Κάστρο Ιωαννίνων με διάφορα αξιοθέατα, όπως Ασλάν Πασά, Φετιχέ Τζαμί, Μουσείο Αργυροχρυσοχοίας, Βυζαντινό Μουσείο

Το μεσημέρι φάγαμε στην Παραλία της Λίμνης.

Το βράδυ ήταν ελευθερο και έτσι ολοι περπάτησαν τα στενά και τους  δρόμους των Ιωαννίνων, ψώνισαν, έφαγαν, απόλαυσαν την θέα της λίμνης.

Την 3η ημέρα αναχωρήσαμε για Μονοδένδρι.

Η ξεναγός κα  Στρατσάνη Μαρία ήλθε αφιλοκερδώς μαζί μας σε όλη την εκδρομή και έτσι είχαμε όλες τις πληροφορίες για τις τοποθεσίες που επισκεφτήκαμε.

Ακολούθησε επίσκεψη στο Φαράγγι του Βήκου και στην Παναγία την Μολυβδοσκέπαστη

Στη συνέχεια είδαμε τον πανέμορφο ποταμό Αώο στον οποίο χύνεται ο παραπόταμος  Βοιδομάτης.

Φάγαμε στην Ταβέρνα Βοιδομάτης δίπλα στον ποταμό Βοιδομάτη, που με τα πεντακάθαρα γάργαρα νερά του μας καταγοήτευσε. Πολλοί απόλαυσαν την τοπική πέστροφα. Φοβερή τοποθεσία, είναι πολύ όμορφο και σπάνιο  να τρώς δίπλα σε τέτοιο  άγριας ομορφιάς ποτάμι.

Καφεδάκι ήπιαμε στην Κόνιτσα και το βράδυ ήταν ελεύθερο για περιπλάνηση στην πόλη των Ιωαννίνων.

Την 4η ημέρα έφτασε η στιγμή του αποχωρισμού.

Μετά την γέφυρα του Ριου κάναμε στάση σε παραλία του Ριου όπου φάγαμε ψαράκια και άλλα θαλασσινά. Υπέροχη θέα της θάλασσας και της γέφυρας.

Αργά το απόγευμα φτάσαμε στο Χαλάνδρι, ικανοποιημένοι από την εκδρομή.

Ιδιαίτερη μνεία θα κάνω για την κα. Σόφη Προβελεγγίου η οποία διοργάνωσε στην εντέλεια την εκδρομή αυτή. Oι διάφοροι επισκέψιμοι προορισμοί, η διάθεση στο πούλμαν, η κατανομή του χρόνου και η ροή κατά την διάρκεια των ημερών έκαναν επιτυχή αυτή την εκδρομή. Συγχαρητήρια στην  κα. Προβελεγγίου και πάντα τέτοια!

Επίσης ιδιαίτερη μνεία  θα κάνω σε όλους όσους ήλθαν στην εκδρομή, γιατί ο καθένας ξεχωριστά με την θετική του αύρα έβαλε την υπογραφή του στο βιβλίο εκδρομών της Περιγιητικής.

 

ΟΙ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟ WIKIPEDIA της Google

Τα Ιωάννινα, γνωστά και ως Γιάννενα ή Γιάννινα, είναι η πρωτεύουσα και μεγαλύτερη πόλη του Νομού Ιωαννίνων και της Ηπείρου, με πληθυσμό 65.574 κατοίκους για την πόλη και 111.740 κατοίκους για το διευρυμένο Δήμο Ιωαννιτών (2011). Τα Ιωάννινα βρίσκονται στο βορειοδυτικό κομμάτι της ηπειρωτικής Ελλάδας, στο κέντρο του ομώνυμου λεκανοπεδίου. Είναι μία από τις μεγαλύτερες πόλεις της Ελλάδας με πλούσια πολιτιστική παράδοση και σύγχρονες αναπτυξιακές επιχειρήσεις. Στα Ιωάννινα εδρεύει το Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, τα ΤΕΙ Ηπείρου. Μεταξύ των πολυποίκιλων γεωγραφικών χαρακτηριστικών της περιοχής ξεχωριστή θέση κατέχει η λίμνη Παμβώτιδα, που παράκειται της πόλης.

Το Μαντείο

 

 Foto: Giannis Kalogeropoulos

Το δέντρο των χρησμών

Η χλωρίδα στο Μαντείο της Δωδώνης

 

Αρχαιολογικό Μουσείο Ιωαννίνων

Το κτήριο του Αρχαιολογικού Μουσείου Ιωαννίνων βρίσκεται στο κέντρο της πόλης των Ιωαννίνων. Κτισμένο στη δεκαετία του 1960, από τον Άρη Κωνσταντινίδη,  δημιουργήθηκε αρχικά για να στεγάσει τα αρχαιολογικά ευρήματα της Ηπείρου από την αρχαιότητα έως και τους μεταβυζαντινούς χρόνους, καθώς και τη συλλογή  έργων Ελλήνων ζωγράφων του 19ου και 20ου αι., δωρεά του Συλλόγου οι «Φίλοι των Ιωαννίνων».

Οι εργασίες ανακαίνισης του Μουσείου πραγματοποιήθηκαν από το 2003 έως το 2008 στο πλαίσιο του έργου «Επέκταση και Εκσυγχρονισμός του Α.Μ.Ι.».

Η νέα μόνιμη έκθεση περιλαμβάνει 3.000 περίπου αντικείμενα από όλη την Ήπειρο.  Η διάρθρωσή της βασίζεται σε τρεις άξονες: ένα χρονολογικό, ένα γεωγραφικό και ένα θεματικό. Οι συλλογές αναπτύσσονται σε επτά αίθουσες, σε επιλεγμένα σημεία του διαδρόμου και σε τρία αίθρια.

Καλύπτουν μια μεγάλη χρονική περίοδο: από την Κατώτερη Παλαιολιθική, περίπου 250.000 χρόνια πριν, έως τους ύστερους ρωμαϊκούς χρόνους (3ος αι. μ.Χ.). Ως η αφετηρία της μουσειολογικής ροής, στον κεντρικό διάδρομο, λειτουργεί μία γραφιστικά αποδοσμένη περιδιάβαση στον ιστορικό χρόνο, ένα χρονολόγιο (timeline): σε αυτό αποτυπώνονται τα κυριότερα ιστορικά γεγονότα που συντελέστηκαν στην Ήπειρο (καθώς και οι πιο σημαντικές αρχαιολογικές θέσεις), τα οποία αντιπαραβάλλονται με διαδικασίες και σταθμούς στην ιστορία του υπόλοιπου ελλαδικού χώρου.

Η πολύπλευρη εκθεσιακή παρουσίαση στοχεύει να φωτίσει διάφορες όψεις του ιδιωτικού και δημόσιου βίου των Ηπειρωτών κατά την αρχαιότητα. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στα ευρήματα από το Ιερό της Δωδώνης τα οποία εκτίθενται σε μια αίθουσα αφιερωμένη αποκλειστικά σε ένα από τα σπουδαιότερα μαντεία του ελληνικού κόσμου.

Άξιο αναφοράς είναι το νησάκι της λίμνης Παμβώτιδας (νήσος Ιωαννίνων), το μοναδικό Νησί σε λίμνη, στο οποίο βρίσκεται μικρός οικισμός και διάφορα μνημεία και αξιοθέατα, όπως η τελευταία κατοικία του Αλή Πασά

 

Σχολικό κτίριο στα Ιωαννινα

 

Βυζαντινό Μουσείο

Το Βυζαντινό Μουσείο βρίσκεται στο χώρο της ΝΑ ακρόπολης (Ιτς-Καλέ) του κάστρου των Ιωαννίνων. Πρόκειται για διόροφο κτίριο, στο ισόγειο του οποίου στεγάζεται η κεντρική συλλογή του Μουσείου και η οποία φιλοξενεί ευρήματα (γλυπτά, νομίσματα, κεραμεική, εικόνες, βημόθυρα, ευαγγέλια) από τον 4ο έως τον 19ο αιώνα. Η μόνιμη αυτή έκθεση αναπτύσσεται σε επτά αίθουσες που αντιστοιχούν σε τρεις εκθεσιακές ενότητες (Παλαιοχριστιανική, Βυζαντινή, Μεταβυζαντινή), με ευρήματα τα οποία προέρχονται από όλη την Ήπειρο και είναι ενδεικτικά για την ιστορία και την τέχνη της περιοχής της Ηπείρου κατά τις περιόδους αυτές. Παράρτημα του μουσείου αποτελεί η Έκθεση Αργυροχοίας, τέχνης παραδοσιακής και με ξεχωριστή άνθηση στην Ήπειρο, η οποία φιλοξενείται στο λεγόμενο ”θησαυροφυλάκιο”. Εκτίθενται εκκλησιαστικά και κοσμικά έργα προερχόμενα από τις ιδιωτικές συλλογές του Αρχιεπισκόπου Σπυρίδωνα και του γιαννιώτη αργυροχόου Κωνσταντίνου Ιωαννίδη, ενώ πρόσφατα εμπλουτίστηκε με σειρά κοσμημάτων και αντικειμένων, δωρεά της κ. Τ. Βέλλη-Δογορίτη. Το μουσείο διαθέτει εργαστήριο συντήρησης κεραμεικής, τοιχογραφίας, ψηφιδωτού και λίθου καθώς και αποθηκευτικό χώρο στο υπόγειο υποδοχής των ανασκαφικών ευρημάτων. Επίσης διαθέτει χώρους περιοδικών εκθέσεων και άλλων δραστηριοτήτων και πωλητήριο.

Διάφορα μέρη του Κάστρου με τον οικισμό

 

ΜΟΝΟΔΕΝΔΡΙ

Το Μονοδένδρι είναι ένα από τα γνωστά Ζαγοροχώρια και ανήκει διοικητικά στο Δήμο του Κεντρικού Ζαγορίου. Χτισμένο σε υψόμετρο 1.060 μέτρων, μόλις 39 χλμ. από την πόλη των Ιωαννίνων προσφέρει μοναδική θέα στις πλαγιές της Τύμφης και της Αστράκας.

Το όνομά του πιθανότατα οφείλει σε ένα μεγάλο έλατο που υπήρχε στο χωριό έως το 1840. Μέχρι το 1753 ήταν μια κοινότητα με τρεις συνοικίες (Βίτσα, Άνω Μαχαλάς, Αγ. Γεώργιος), οι οποίοι αργότερα σχημάτισαν το σημερινό χωριό.

Το Μονοδένδρι βρίσκεται σε περίοπτη θέση αφού έχει εύκολη πρόσβαση στο φαράγγι του Βίκου ενώ οι πέτρινοι πύργοι της Οξιάς που βρίσκονται αριστερά του χωριού, συνθέτουν ένα τοπίο σπάνιας και παραμυθένιας ομορφιάς

Μονοδένδρι Ζαγορίου

 

Βιτσα Ζαγορίου

φαράγγι Βήκου

είναι ένα από τα πιο ξακουστά στην Ελλάδα. Βρίσκεται 30 χιλιόμετρα βορειοδυτικά των Ιωαννίνων και είναι το βαθύτερο φαράγγι παγκοσμίως, σύμφωνα με το Βιβλίο Guinness[1]. Αποτελεί τον πυρήνα του Εθνικού Δρυμού Βίκου-Αώου, στην περιοχή του οποίου βρίσκει καταφύγιο μεγάλη ποικιλία σπάνιων ειδών χλωρίδας και πανίδας.

Το φαράγγι έχει μήκος 20 χιλιόμετρα και σε πολλά σημεία του το βάθος ξεπερνάει τα 1.000 μέτρα. Ο παραπόταμος του Αώου, Βοϊδομάτης, που το διατρέχει, έχει νερό όλες εποχές[2].

Το φαράγγι δημιουργήθηκε μετά από έντονες γεωλογικές ανακατατάξεις κατά τη διάρκεια των γεωλογικών εποχών. Τα πρώτα ίχνη ανθρώπινης δραστηριότητας στην περιοχή που έχουν εντοπισθεί, χρονολογήθηκαν στο 40.000 π.Χ.[3]. Η χλωρίδα που συναντάται στην περιοχή του φαραγγιού είναι ιδιαίτερα μεγάλης ποικιλίας. Χαρακτηριστικά, μέχρι και τις αρχές του 20ού αιώνα τα βότανα του φαραγγιού χρησιμοποιούνταν από πρακτικούς γιατρούς, τους λεγόμενους «βικογιατρούς», για θεραπευτικούς σκοπούς.

Το Φαράγγι του Βίκου αποτελεί δημοφιλή διαδρομή περιηγητών. Η περιήγηση για μία έμπειρη ομάδα διαρκεί από 4 ώρες μέχρι 5 ώρες, προσφέροντας θαυμάσιες εικόνες. Από το χωριό Βραδέτο στη θέση Μπελόη, όπως και από τη θέση Οξιά, η θέα προς το φαράγγι είναι πανοραμική.

Στην περιοχή του φαραγγιού απαγορεύεται αυστηρά κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα που έχει σχέση με κτηνοτροφία και φυσικά η υλοτομία.

 

 

Μονή Μολυβδοσκέπαστης

Ιερά Μονή Παναγίας Μολυβδοσκέπαστης

Περιοχής Κόνιτσας, Νομού Ιωαννίνων

Σε απόσταση 17 χιλιομέτρων από την Κόνιτσα και σε 400 μέτρα από τα Ελληνοαλβανικά σύνορα στο Βορειοδυτικό τμήμα της Ηπείρου, στην περιοχή του ιστορικού Μπουραζανίου βρίσκεται το Μοναστήρι της Πανάγιας Μολυβδοσκέπαστης.

Από την Κόνιτσα περνάμε τα χωριά Μαζί και Αετόπετρα και συναντάμε τον ποταμό Βοϊδομάτη. Περνάμε τη στενή γέφυρα δίπλα στο στρατιωτικό φυλάκιο και στρίβουμε δεξιά προς το χωριό Μολυβδοσκέπαστο. Στο τέλος της σχεδόν ευθείας διαδρομής, στο δεξί μας χέρι θα βρούμε μια στάση λεωφορείου λίγο πριν την ανηφόρα για το χωριό. Ευθεία κάτω από την στάση του λεωφορείου στα 50 μέτρα μέσα σ’ ένα καταπράσινο περιβάλλον βρίσκεται το ιστορικό Μοναστήρι.

Ονομασία

Ιερά Βασιλική και Σταυροπηγιακή Μονή Παναγίας Μολυβδοσκεπάστου Κονίτσης

Μολυβδοσκέπαστος = Ολόκληρη η στέγη του Ιερού Ναού ήταν σκεπασμένη από μολύβι.

Το Μοναστήρι είναι χτισμένο στους πρόποδες του ανατολικού όγκου του Όρους Νεμέρτζικα που τοπικά λέγεται και Μερόπη. Ο ποταμός Αώος έρχεται από την Πίνδο, από την περιοχή της Βωβούσης και Σαμαρίνης. Έξω από την Κόνιτσα ενώνεται με τον Βοϊδομάτη, ο οποίος πηγάζει από τη χαράδρα του Βίκου. Οι δύο μαζί προχωρούν και κάτω από την Ιερά Μονή προς την ανατολική πλευρά της και σε απόσταση μερικών εκατοντάδων μέτρων, ενώνονται με τον ποταμό Σαραντάπορο ο οποίος έρχεται από το Επταχώρι και τον Πεντάλοφο.

Κατά τους Βυζαντινούς χρόνους, σε σχετικά μικρή απόσταση από την Ι. Μονή και από την πλευρά της Κωμοπόλεως Λεσκοβίκι περνούσε η Εγνατία Οδός η οποία συνέδεε την Βόρειο Ήπειρο με την Κόνιτσα και την υπόλοιπη Ελλάδα μέσο της γέφυρας της Μέρτζιανης μέχρι το 1944 οπότε και οι δρόμοι έκλεισαν.

Ιστορικά

Το Μοναστήρι χτίστηκε το 670 μ.Χ. από τον αυτοκράτορα του Βυζαντίου Κωνσταντίνο Δ΄ τον Πωγωνάτο, πριν δηλαδή 1300 χρόνια. Σκεπάστηκε από μολυβένιες πλάκες, εξ ου και Μολυβδοσκεπαστή εκκλησία. Αυτό το μολύβι στα χρόνια της Τουρκοκρατίας έγινε βόλια από τους Έλληνες για να πολεμήσουν τους Τούρκους. Μετά την καταστροφή του το Μοναστήρι ανακαινίστηκε το 1341 από τον Ανδρόνικο Κομνηνό Παλαιολόγο. Στην Τουρκοκρατία λειτούργησε σαν Σχολή του Γένους. Μέχρι το 1863 υπήρξε Μητρόπολη της Επαρχίας Πωγωνιανής. Σήμερα στα κελιά του Μοναστηριού μπορούν να διανυκτερεύσουν Χριστιανοί που έρχονται από μακριά. Το Μοναστήρι γιορτάζει κάθε χρόνο στις 15 Αυγούστου. Στην αυλή του Μοναστηριού, πίσω από το Ιερό υπάρχει ο τάφος του αείμνηστου Μητροπολίτου Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης κυρού Σεβαστιανού (+1994), ανδριάντας του οποίου υπάρχει στην αυλή του Ιερού Ναού του Αγίου Κοσμά του Αιτωλού στην Κόνιτσα

 

 

 Η θέα από την ταβέρνα

 

 

Η ιστορία της Κόνιτσας χάνεται στο βάθος των αιώνων. Από παλαιολιθικά ευρήματα στη βραχοσπηλιά του Βοϊδομάτη αποδεικνύεται η ύπαρξη ανθρώπων στην περιοχή πριν από 12 χιλιάδες χρόνια. Από τα περάσματα που άνοιξαν τα ποτάμια γύρω στο 2500 π.Χ. κατέβηκαν τα Ελληνικά φύλα των Θεσπρωτών ,Θεσσαλών και Μολοσσών που εγκαταστάθηκαν και στην περιοχή της Κόνιτσας[5] φέρνοντας μαζί τους την Πρωτοελληνική γλώσσα.

Με τις ανασκαφές των τελευταίων χρόνων στο λόφο Λιατοβούνι (στη συμβολή Αώου-Βοϊδομάτη) βρέθηκαν αντικείμενα της πρώιμης εποχής του σιδήρου (1100-900 π.χ.)[6]. Η περιοχή της Κόνιτσας, ταυτίζεται με την αρχαία Τριφυλία και αποτελεί το βόρειο σύνορο του Κοινού των Ηπειρωτών.

Αργότερα στην εποχή του Πύρρου χτίστηκαν σε διάφορα σημεία κάστρα για την προστασία των βορείων συνόρων του κράτους του. Τέτοια κάστρα ήταν στη Σεσάρηθο (στη συμβολή Αώου με τον Σαραντάπορο), στην Παλιαγορίτσα (κάτω από το χωριό Ηλιόρραχη), στο Λιατοβούνι, στο Ρευνίκο (σημερινό Καστράκι πάνω από την πέτρινη γέφυρα του Βοϊδομάτη) κ.ά.. Αυτά τα κάστρα και οι παρακείμενες πόλεις καταστράφηκαν από τον ρωμαίο Αιμίλιο Παύλο που εξαφάνισε το 168 π.Χ. 70 ηπειρώτικες πόλεις και πούλησε ως σκλάβους 150.000 κατοίκους, κατά τη διάρκεια του Γ’ Μακεδονικού πολέμου.

Κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής αυτοκρατορίας η περιοχή της Κόνιτσας άρχισε να ανακάμπτει αν και υπέφερε από τις σλαβικές επιδρομές. Από το 1204, μετά την πρώτη άλωση της Κωνσταντινούπολης, η περιοχή της Κόνιτσας ανήκε στο Δεσποτάτο της Ηπείρου ως την κατάκτησή της από τους Τούρκους. Αξιομνημόνευτα μνημεία της εποχής είναι η Μονή Κοίμησης της Θεοτόκου Μολυβδοσκέπαστου (14ος αι.) και η Μονή Μεταμόρφωσης του Σωτήρα στην Κλειδωνιά. Κατά την παράδοση οι δυο Μονές ιδρύθηκαν από τον αυτοκράτορα Κων/νο Πωγωνάτο (668-685) όταν επιστρέφοντας από εκστρατεία στην Σικελία αφού στρατοπέδευσε στην περιοχή, αρρώστησε και γιατρεύτηκε στα ιαματικά λουτρά της Μολυβδοσκέπαστης.

 

Κόνιτσα

 

 

 1

Φωτογραφίες, σχόλια Μαρία Μπονίκου

Εγκυκλοπαιδικό υλικό απο το Wikipedia της Google